In deze bizarre tijd, waar we allemaal te dealen hebben met de impact die het Coronavirus op ons heeft, ervaren veel mensen het leven als een (nare) droom. Soms lijkt het zelfs wel of het virus-protocol los staat van het virus, als iets dat op zichzelf is komen te staan. Je kunt dus eigenlijk spreken van een droom in een droom.
We worden als het ware op ons zelf terug geworpen en of het nu een zichtbare of een onzichtbare dreiging betreft, de confrontatie is er. Je kunt het niet langer uit de weg gaan. Je kunt wel proberen te vluchten, zoals ik dat onlangs deed, tijdens een nachtmerrie. Dit klinkt je misschien bizar in de oren, ‘vluchten in een nachtmerrie’. Wat je wellicht nog veel vreemder zult vinden, is mijn bewering dat dit een effectieve manier blijkt te zijn om ‘wakker’ te worden. Wel is hieraan de voorwaarde verbonden dat je je dromen (dus ook je nachtmerries) serieus neemt.
Als droomwerker en kunstenaar heb ik veel ervaring met (het begeleiden van) dromen, nachtmerries, of zelfs horror-achtige situaties, zoals je die wel kent van ‘Jurassic Park’. Het is de uitdaging om deze als materiaal in te zetten, om te zetten en zo mogelijk te transformeren. Creatieve processen kunnen zo in gang gezet worden, ook of misschien zelfs juist als het een nachtmerrie betreft.
Tijdens een nachtmerrie wordt je (of beter: het ‘droom-ik’) veelal geconfronteerd met een dreiging, die oude reactiepatronen of mechanismen kan activeren. Je voelt je bedreigd, je wordt bang en vervolgens is daar de reactie, die automatisch op komt. Je kiest daar dus eigenlijk niet bewust voor.
Tijdens de nachtmerrie, die ik onlangs had, werd een flinke dosis verbeelding ingezet, ik worstelde namelijk met stukken karton op leven en dood. Blijkbaar werd een oud reactiepatroon getriggert door een kartonnen bedreiging. Het was een zeer serieus gevecht, dat vooral op mentaal niveau plaatsvond.
‘Wil er in de geest angst voor iets ontstaan, dan moet er sprake zijn van een sterk verdichte, lastig te hanteren concretisering. Het object wordt als zeer bedreigend gezien’ (blz.148 uit ‘Wakker dromen’, Alan B. Wallace)
Het droomwerk kun je beschouwen als een proces, dat in gang gezet wordt door een droom. De droom is dus vertrekpunt. Het droomwerk is het medium, dat je helpt je schaduw bewust te worden en te integreren. Voorwaarde is wel dat je de droom serieus neemt, maar wat betekent dit voor het karton?
Moet ik het stuk karton in deze als een serieuze bedreiging zien? Mijn antwoord is ‘Nee, niet het stuk karton.’ Weet je ook waarom? Een andere vraag is: Moet ik het karton als een serieuze bedreiging zien, als het een krokodil, draak of vleesetende dino wordt? Dat is een goeie vraag, die ik nu niet ga beantwoorden. Het is namelijk een prima vertrekpunt voor je eigen proces, je hoeft er niet eens voor te gaan liggen of je ogen te sluiten. Je hoeft ook niet perse te worstelen, zoals ik dat deed in de droom, stoeien mag ook, 😉
Veel inspiratie en inzicht gewenst
Toelichting op de foto’s:
Op de foto’s een voorbeeld van een ‘monster’, hier zichtbaar bij volle maan. Het is gemaakt van karton (!) door een kind van 10 jaar. De foto’s zijn gemaakt door Demi Jansen tijdens een schimmenspel-workshop, die ik 1,5 maand geleden gaf voor een groep kinderen op een BSO-locatie. Dit was kort voordat ook Nederland te maken kreeg met een serieuze Corona-dreiging en het eerste protocol van kracht werd.
Francis te Brake, www.Pact23.com / www.Shelter36.nl