Long, long time ago, part 2:
Bijgaande tekst betreft opnieuw een gedicht; de tekst over het schip als een oersymbool of archetype word gevolgd door een tekst over ’time past and time present’. Thanks again Pete, for your beautiful voice.
In wezen gaat het hier over een filosofische benadering van het begrip ’tijd’, luister maar:
Het 2e audio-bestand laat enige toelichting horen op de symboliek van het schip, zoals ik het toepaste in een van mijn installaties, luister maar:
Onlangs had ik een droom, waarbij mijn onbewuste het schip opnieuw gebruikte als image om iets over te dragen. In de droom ging een kleine groep mensen, waaronder het droom-ik, vanuit een zinkende roeiboot aan land. Na enige tijd aan land geweest te zijn, keerden we weer terug naar de boot, die op het water wachtte. Voordat ik kon instappen, diende ik veel van de huisraad, die ik aan land verzameld had, weg te doen. Dit ken ik wel als een soort overgangsritueel, waarbij ik dat wat teveel is voor de reis en voor vertrek, dien achter te laten.
Het valt me telkens weer op, hoe mijn reservoir aan dream-images zich uitbreidt en verrijkt word. Naast de collectieve selectie, die gaandeweg wordt aangevuld vanuit het immense collectieve reservoir, bestaat er ook een zeer persoonlijke selectie van images, die door het onbewuste gekozen worden als drager van energie. In mijn dromen wordt vaak gebruik gemaakt van transportmiddelen. Dat wil niet zeggen, dat een toegepast image van een transportmiddel (zoals een bus of een fiets) altijd dezelfde energie of informatie draagt. Dit kan per situatie verschillen.
Ik kies voor deze post een beeld, dat mij sinds een paar maand inspireert.
Ik plak het hieronder:
